MENU

Historię Skolwina można podzielić na dwa etapy, które znajdują odzwierciedlenie w układzie przestrzennym dzielnicy.

Pierwszy z nich obejmuje okres od średniowiecza do drugiej połowy XIX w. kiedy to Skolwin funkcjonował jako malowniczo położona, niezwiązana ze Szczeciniem osada wiejska, zlokalizowana w rejonie ulicy Inwalidzkiej i Łomżyńyńskiej. Faktyczna nazwa osady w tym czasie pozostaje pewną zagadką gdyż obok nazwy Skolwin (Scolwin, Scholwin) pojawia się również nazwa Żólwin lub też Żółwino, która wg badaczy może się odnosić do populacji żółwi błotnych żyjących na tym terenie w okresie wczesnego średniowiecza. Niejako w sąsiedztwie "właściwego" Skolwina, w rejonie dzisiejszej ulicy Cegłówki istniała mniejsza osada - Babin (Cavelwisch), której ludność utrzymywała się głównie z rybołóstwa.

Drugi etap historii Skolwina ma ścisły związek z postępującą industrializacją, powstaniem huty oraz trzech cegielni a w szczególności z umiescowieniem tutaj Zakładów Celulozowo-Papierniczych (Feldmühle, Papier- Und Zellstoffwerke. Scholwin bei. Stettin). Ich budowa miała miejsce w latach 1886-1914. Napływ pracowników do nowopowstałych zakładów sprawił, że obok architektury charakterystycznej dla osadnictwa wiejskiego, zaczęła się pojawiać także zabudowa w postaci domów i kamienic czynszowych. W rezultacie w obrębie późniejszego osiedla Skolwin wyraźnie zarysowały się:

  • Babin (Cavelwisch), obejmujący Starą Kolonię (rejon ulicy Stołczyńskiej i Celulozowej) oraz Nową Kolonię (w sąsiedztwie ulicy Cegłówki) a także
  • Odroujście (Odermunde) czyli tereny między ulicą Karpacką, Stołczyńską oraz Wodną.

W październiku 1898 roku rozbudowano linię kolejową nr 406 przebiegającą od teraz przez Skolwin i łączącą Jasienicę, Police oraz Szczecin. Jej zadaniem było umożliwienie transportu surowców i produktów do i z zakładów położonych nad Odrą m.in. huty oraz papierni. Istniejąca na terenie Skolwina stacja kolejowa do lat 30. XX w. nosiła nazwę Cavelwisch. W okresie II Wojny Światowej jej nazwę zmieniono na Odermunde i taką też nazwą zaznaczano ten obszar na ówczesnych mapach. Co ciekawe przez pewien czas istniała także mniejsza stacja - Scholwin, usytuowana w rejonie zabudowań dzisiejszej ulicy Stołczyńskiej 213.

Na przełomie XIX i XX w. niejako wyodrębnieniu uległa północno-zachodnia część dzisiejszego Skolwina, zlokalizowana w rejonie ulic Artyleryjskiej, Kamiennej i Plażowej a określana mianem Stoki (Mücken Mühle bei Neuendorf). Przeważała tutaj zabudowa rolnicza a później jednorodzinna. Wartym zaznaczenia jest fakt, że w Lesie Mscięścińskim, nad Przęsocińską Strugą na początku XX w. istniał Komarzy Młyn oraz gospodarstwo rolne z dobudowaną później restauracją, pełniący funkcję użytkową ale i będący miejscem wypoczynku dla miejscowej ludności.

W trakcie II Wojny Światowej z racji obecności zakładów przemysłowych Skolwin stał się miejscem alianckich nalotów bombowych, w wyniku których zniszczeniu uległo około 20% zabudowy.

Lata powojenne nie przyniosły jakichś radykalnych zmian i w zasadzie utrwaliły podział dzielnicy, na część przemysłową obejmującą tereny w sąsiedztwie papierni oraz "Górny Skolwin" nawiązujący do osadnictwa wiejskiego. W roku 1950 powstał klub Sportowy "Unia Skolwin" przemianowany po wznowieniu produkcji przez papiernię w 1952 roku na Zakładowy Klub Sportowy "Swit" Skolwin. Pod adresem Stołczyńska 134 funkcjonowało kino "Swit" oraz Klub Papierni, w ramach którego pod koniec lat sześćdziesiatych powstał Zespół Piosenki i Tańca "Dzieci ze Skolwina". W 1967 ukończono budowę budynku Szkoły Podstawowej nr 44 przy ulicy Karpackiej 29. Na przełomie 1982 i 1983 roku przy udziale Spółdzielni Mieszkaniowej "Skolwin", wzdłuż ulicy Celulozowej powstało małe osiedle obejmujące trzy czteropiętrowe bloki. W listopadzie 1982 roku w budynku dawnego żłobka przy ulicy Stołczyńskiej 163 utworzone zostaje przedszkole. W grudniu 2003 roku powstaje Dom Kultury "Klub Skolwin" którego siedzibą rok później staje się część budynku przedszkola. W tym samym miejscu otwarta zostaje także filia Biblioteki Miejskiej. We wrześniu 2002 roku zawieszono ruch pasażerski na linii kolejowej nr 406 a w roku 2007 zamknięta zostaje papiernia. Produkcja papieru zostaje wznowiona w roku 2015 po przejęciu majatku dawnego zakładu przez spółkę Apis. W tym też roku produkcję rozpoczyna fabryka Teleyard Sp. z o.o. zajmująca się produkcją konstrukcji stalowych.